Bir gün birilerine bir şey olacak, en sevdiklerim bir gün yanımdan ayrılıp korumam ve sakınmam gerekenleri bana bırakacaklar diye diye kendi kendimi yediğim ama bir yandan da bir kara delik misali bu düşüncenin beni içine çektiği karanlıktan deliler gibi kaçtığım günün sonunda bu şarkı yine beni buldu. Bugün mavi gözleriyle bana bakan kızın hikayesini dinlerken aynı durumda ben ne yapardım diye diye kendimi yedim durdum. Son zamanlarda aldığım bazı haberler de çok iç açıcı değildi zaten. Bir şeyler olur da olursa, ben içimdeki hangi parçayla uğraşacağım bilmiyorum. Yokluğa üzülüp kendimi mi tüketeceğim yoksa olduğum yerde durup, zamannı ve hislerimi dondurup (bilmiyorum yapabilir miyim) varlığıyla yanımda olanlara kol kanat mı gereceğim bilemiyorum açıkçası. Bu ve bunun gibi insanı paralize eden düşüncelerin tam da bugünlük sonuna geldiğimi düşünürken nereden dinlemeye başladım Wolves'u bilmiyorum. Sizi de bulaştırmak istemezdim ama hayat paylaşınca güzel(!) la la la la la la la laaa.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder